นมที่เด็กไม่มีสิทธิ์เลือก
การทดลองกับเด็กในแคนาดา

ช่วงกลางศตวรรษที่ 20 หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 โลกเข้าสู่ยุคที่ “วิทยาศาสตร์โภชนาการ” เริ่มบูม นักวิจัยเริ่มสนใจการเพิ่มคุณค่าทางอาหาร การเสริมวิตามิน และการหาวิธีป้องกันภาวะทุพโภชนาการ โดยเฉพาะในกลุ่มคนยากจนและเด็ก แต่ภายใต้เปลือกของคำว่า “พัฒนา” กลับมีบางสิ่งที่ดำมืดซ่อนอยู่ และเกิดขึ้นกับกลุ่มที่เปราะบางที่สุดในสังคม เด็กในสถานสงเคราะห์
.
ที่แคนาดาในช่วงปี 1940s–1950s รัฐบาลร่วมมือกับนักวิจัยบางกลุ่มจากภาคอุตสาหกรรมอาหารในการทดลองโภชนาการรูปแบบต่าง ๆ โดยเฉพาะ “การเสริมนมด้วยวิตามิน แร่ธาตุ และสารเคมีบางชนิด” ที่ยังไม่ได้รับการพิสูจน์ว่าปลอดภัย
.
เด็กในสถานสงเคราะห์กว่า 1,000 คน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชนพื้นเมืองแคนาดา (First Nations Children) ถูกเลือกให้เข้าร่วมการทดลองโดยไม่รู้ตัว พวกเขาไม่เคยได้รับอนุญาตจากพ่อแม่ ไม่เคยมีการชี้แจงถึงความเสี่ยง และไม่สามารถปฏิเสธอะไรได้เลย
.
นมที่เด็กได้รับดูเหมือนจะเป็นแค่นมธรรมดาที่ใส่ “สารเสริมอาหาร” แต่ในความจริง บางล็อตของนมนั้นถูกผสมด้วยสารเคมีที่มีผลต่อระบบภูมิคุ้มกัน บางครั้งยังรวมถึงการควบคุมไม่ให้เด็กได้รับอาหารเสริมอื่น ๆ หรือแม้แต่น้ำมันตับปลา เพื่อให้เห็นผลของการ “ขาด” และ “เสริม” อย่างชัดเจน
.
บางการทดลองใช้วิธีให้เด็กบางกลุ่มได้อาหารดี แต่ห้ามให้กลุ่มอีกฝั่งมีโภชนาการที่เพียงพอ เพื่อเปรียบเทียบพัฒนาการของร่างกายและสมอง ส่งผลให้เด็กจำนวนมากเจริญเติบโตผิดปกติ มีอาการเจ็บป่วยเรื้อรัง และบางคนไม่รอด
.
เอกสารที่เปิดเผยในภายหลังยืนยันว่ามีความพยายาม “ปิดข่าว” ไม่ให้ประชาชนรู้ และแม้กระทั่งในเวลานั้น แพทย์บางคนยังเตือนว่าวิธีการนี้ “ไร้มนุษยธรรม” แต่ก็ถูกเพิกเฉย ด้วยเหตุผลว่า “มันคือการทำเพื่อวิทยาศาสตร์ และความก้าวหน้าของชาติ”
.
เรื่องนี้ไม่ได้เป็นเพียงบาดแผลของเด็กไม่กี่ร้อยคน แต่เป็นสัญลักษณ์ของการที่คนกลุ่มหนึ่งถูกมองว่า “ไร้เสียง” และ “ถูกใช้” เป็นเพียงหนูทดลองในระบบของรัฐ การตัดสินใจแทนชีวิตของผู้อื่นในนามของความรู้และความเจริญ ยังคงเป็นคำถามที่ยังไร้คำตอบมาจนถึงทุกวันนี้
.
รัฐบาลแคนาดาออกมาแถลงขอโทษในปี 2013 หลังจากมีการเปิดโปงข้อมูลมากมายผ่านงานวิจัยของนักประวัติศาสตร์ แต่สำหรับเด็กหลายคนที่เคยผ่านเรื่องนี้ พวกเขาไม่ได้ต้องการคำขอโทษ พวกเขาแค่ต้องการให้โลกจำได้ว่า มนุษยธรรมไม่ควรถูกละเลย แม้ในห้องทดลองก็ตาม 

---

In the mid-20th century, after World War II, the world entered an era where “nutritional science” began to boom. Researchers became interested in enhancing food value, supplementing vitamins, and finding ways to prevent malnutrition—especially among the poor and children. But beneath the surface of the word “development” lay something much darker, which happened to the most vulnerable group in society: children in orphanages.

In Canada during the 1940s–1950s, the government collaborated with certain researchers from the food industry to conduct various nutritional experiments—especially involving the “fortification of milk with vitamins, minerals, and certain chemical substances” that had not yet been proven safe.

More than 1,000 children in orphanages, most of whom were Indigenous (First Nations children), were unknowingly selected to participate in these experiments. Their parents were never asked for consent, no risks were explained, and they had no right to refuse.

The milk these children received appeared to be regular milk with added “nutritional supplements.” But in reality, some batches were mixed with chemicals that affected the immune system. Sometimes, the children were also intentionally denied other nutritional supplements—even cod liver oil—to clearly observe the effects of both “deficiency” and “supplementation.”

In some experiments, one group of children was given nutritious food while another was deliberately deprived of adequate nutrition in order to compare physical and cognitive development. This led to many children experiencing abnormal growth, chronic illness, and in some cases, death.

Documents released later confirmed attempts to “cover up” the story from the public. Even at the time, some doctors warned that these practices were “inhumane,” but those warnings were ignored under the justification that “this is for science and national progress.”

This is not just a wound suffered by a few hundred children—it is a symbol of how some people were seen as “voiceless” and used merely as test subjects in the state’s system. The decision to control other people’s lives in the name of knowledge and advancement remains a question without an answer to this day.

The Canadian government issued a formal apology in 2013 after extensive revelations came to light through the work of historians. But for many of the children who endured this, they weren’t looking for an apology—they simply wanted the world to remember that humanity should never be disregarded, even in a laboratory.