ถ้าพูดถึงวัฒนธรรมการกินเส้นแล้ว “จีน” เป็นชาติแรกที่เริ่มมีการทำเส้นจากแป้งมาทำเป็นอาหาร เมื่อวัฒนธรรมมีการเคลื่อนที่ อาหารประเภทเส้นนี้ก็เดินทางแพร่ไปในประเทศที่มีการติดต่อค้าขายกับจีน ไม่ว่าจะแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อย่างไทย เกาหลี และญี่ปุ่น
.
ราเมงก็เป็นเหมือนอาหารประเภทเส้นอื่น ๆ ที่ได้รับอิทธิพลมาจากจีน คำว่าราเมง เพี้ยนมาจากภาษาจีนว่า Lamian เส้นแบบจีนครับ แต่หลักฐานที่ว่ามันเข้ามาในญี่ปุ่นช่วงไหนกันแน่ เหล่านักวิชาการก็ยังคงถกเถียงกันอยู่ บ้างก็ว่าเข้ามาในช่วงกลางศตวรรษที่ 17 บ้างก็ว่ามันเข้ามากับผู้อพยพชาวจีนช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ถึงช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ใน Chinatown ของเมือง Yokohama แต่ถ้าอ้างอิงจาก พิพิธภัณฑ์ราเมงชินโยโกฮาม่า (Shin-Yokohama Ramen Museum) แล้ว ราเมงเข้ามาในญี่ปุ่นในปี 1859
.
ร้านราเมงร้านแรกของประเทศญี่ปุ่น ชื่อร้านว่า Rairaiken (ไรไรเคน) เปิดในย่านอาซาคุสะ กรุงโตเกียว ในปี 1910 มีเจ้าร้านเป็นคนญี่ปุ่น ปรุงรสน้ำซุปโดยใช้ โชยุ (ซีอิ๋วญี่ปุ่น) ทำให้ราเมงแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่นคือ โชยุราเมง นั่นเอง
.
หลังจากนั้น ความนิยมของราเมงก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ Momofuku Ando ผู้ก่อตั้งบริษัท Nissin Foods คิดค้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปขึ้นมา ทำให้ราเมงกลายเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง จนในที่สุด ญี่ปุ่นก็เต็มไปด้วยราเมงหลากหลายรูปแบบที่เกิดขึ้นในภูมิภาคต่าง ๆ ของญี่ปุ่น ขยายสาขาและแพร่ความนิยมไปถึงต่างประเทศ